کد مطلب:161341 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:163
عاقبت شمر بن ذی الجوشن
شمر (لعنت الله علیه) از فرماندهان خشن و جنایتكار سپاه كوفه در حادثه ی كربلا و قاتل سیدالشهداء علیه السلام بود. وی از طایفه ی بنی كلاب و از رؤسای هوازن و مردی شجاع بود كه در جنگ صفین نیز در لشكر امیرالمؤمنین علیه السلام حضور داشت. سپس ساكن كوفه شد و به روایت حدیث پرداخت. نامش «شرحبیل» و كنیه اش «ابوالسابغه» بود. وی از فرماندهان سپاه عمرسعد در روز عاشورا بود؛ كه پس از سستی ابن سعد در برخورد قاطع با امام حسین علیه السلام، همراه با فرمانی از سوی ابن زیاد به كربلا آمد؛ كه اگر عمرسعد حاضر به انجام مأموریت نشد، وی فرماندهی را بر عهده گیرد. در كربلا فرمانده ی جناح چپ میدان بود. پس از شهادت امام حسین علیه السلام، عبیدالله سر امام حسین را همراه او به شام، نزد یزید فرستاد و بعد از آن به كوفه بازگشت.
وی پس از جنگ شورشیان كوفه با مختار، كه فرماندهی چند گروه را بر عهده داشت، از كوفه متواری شد. اما مختار در تعقیب این عنصر خبیث بود؛ لذا ابوعمره كه از افراد زبده و از یاران صمیمی مختار بود و كینه ی قاتلان امام حسین علیه السلام را در دل داشت، از طرف مختار مأمور كشتن شمر شد. وی شمر را در یكی از روستاهای بصره یافت. ابوعمره طی یك درگیری مسلحانه، شمر را زخمی كرد و سپس به اسارت درآورد. او را نزد مختار آوردند. مختار دستور داد او را گردن زده و جسد او را در دیگ روغن جوشیده قرار دادند و سر شمر را با پای لگدكوب كردند. [1] .
وی پس از جنگ شورشیان كوفه با مختار، كه فرماندهی چند گروه را بر عهده داشت، از كوفه متواری شد. اما مختار در تعقیب این عنصر خبیث بود؛ لذا ابوعمره كه از افراد زبده و از یاران صمیمی مختار بود و كینه ی قاتلان امام حسین علیه السلام را در دل داشت، از طرف مختار مأمور كشتن شمر شد. وی شمر را در یكی از روستاهای بصره یافت. ابوعمره طی یك درگیری مسلحانه، شمر را زخمی كرد و سپس به اسارت درآورد. او را نزد مختار آوردند. مختار دستور داد او را گردن زده و جسد او را در دیگ روغن جوشیده قرار دادند و سر شمر را با پای لگدكوب كردند. [1] .
[1] بحارالأنوار، ج 45، ص 331 - جلاء العيون شبر ج 2، ص 318.